EINDHOVEN - De Philipszaal van het Parktheater is herschapen tot een jungle in de voorstelling ‘Atmen’. Drie keer te zien in Eindhoven tijdens het festival Nieuwe Maan. Een visioen van een aarde na de ineenstorting van de huidige beschaving.
René van Peer 12-01-24, 12:00
„Wat zou er gebeuren als wij er ineens niet meer zijn”, zegt Nicole Beutler, choreograaf en theatermaker over de voorstelling Atmen. Het is het tweede deel van een drieluik met als titel Rituals of Transformation. Dieren, planten, schimmels en micro-organismen hebben de heerschappij over de aarde overgenomen van de mens. De planeet kan eindelijk weer ademhalen.
„In wezen biedt de voorstelling een positief toekomstbeeld, waarin de aarde zich herstelt”, vervolgt Beutler. „Een van de bronnen voor Atmen is het boek The World Without Us van Alan Weisman. Het is een gedachtenexperiment. Het is niet waarschijnlijk dat zoiets gebeurt, maar het opent wel een horizon.”
Veredeling van metalen
Beutler kwam op het idee van dit drieluik doordat haar dochter vijf jaar geleden tegen haar zei dat zij grootmoeder wilde worden. „Dat is over zeker zestig jaar. Ik ging me afvragen hoe de wereld er dan uit zou zien. Als je het nieuws volgt met al die doemscenario’s word je bevangen door machteloosheid. Met de mogelijkheden die ik heb wilde ik die thematiek centraal stellen, maar voorbij de angst denken. Het is een toekomstvisie in drie fases, gebaseerd op het proces waar alchemie mee werkt, een veredeling van metalen naar goud in drie stappen.”
Het eerste deel Ginkgo vertegenwoordigde de zwarte fase, het einde van de wereld door overproductie, waardoor de mens verdrinkt in zijn eigen afval. Het materiaal dat in deze voorstelling gebruikt werd, had het gezelschap van Beutler grotendeels op straat gevonden. De tweede fase Atmen is kwikzilver. „Het is een maanverlichte nacht. Alles staat in een zilveren schijnsel, alles is vloeibaar en in beweging. De zaal is overgenomen door de natuur. Mensen treden uit de schaduwen tevoorschijn. Ze vormen een nieuwe gemeenschap, die zich aanpast aan deze werkelijkheid en onderdeel wordt van de omgeving.”
Netwerken van schimmels
Beutler creëert die omgeving met decorstukken op het podium en in de zaal, en een projectie van videokunstenaar Heleen Blanken, die werkt op het snijvlak van natuur en technologie. Daarin bewegen organische vormen en zie je het groeien van wortelstelsels en netwerken van schimmels en mycelium. De sfeer in de zaal wordt versterkt door muziek. Naast een live gezongen uitvoering van het lied Das Gesang der Geister über dem Wasser van Franz Schubert klinkt er een elektronische compositie van Gary Shepherd. Doordat het decor zich uitstrekt tot in de zaal is ook het publiek fysiek onderdeel van dit visioen.
Ik wil in deze toekomstvisie voorbij de angst denken
Lees meer hier